ماهیت انسان از دیدگاه یاسپرس

کارل یاسپرس در ادامه‌ی اندیشه‌های کانت تلاش کرده است تا به سؤالات اساسی مربوط به جهان و انسان پاسخ دهد. او در جلدهای سه‌گانه‌ی کتاب فلسفه‌ی خود به‌ترتیب به سه موضوعِ جهان، انسان، و خدا پرداخته است.  موضوعِ محوری در فلسفه‌های اگزیستانس، از جمله فلسفه‌ی یاسپرس، انسان، و آزادی و انتخاب‌گری اوست. در این نگاه، انسان موجودی انتخاب‌گر و ارزش‌گذار تلقی شده است. انسان نخست به عرصه‌ی جهان پا می‌نهد و سپس تلاش خود را برای تشخّص خویش آغاز می‌کند. این همان اصل بنیادین اگزیستانسیالیسم مبنی بر تقدم وجود بر ماهیت است. انسان موجودی است آزاد که نسبت به وجود خویش آگاه می باشد و همین آگاهی است که او را موجودی انتخاب‌گر و در نتیجه، نسبت به انتخابش مسئول می‌کند. البته از نظر یاسپرس ویژگی‌های آزادی و انتخاب‌گری انسان از سوی «امر متعالی» یا خداوند هستند و ما را به‌ سوی وی رهنمون می‌کنند. «من در آزادی خود، به‌واسطه‌ی خود وجود ندارم، بلکه به خود داده شده‌ام، زیرا شاید خود را از دست بدهم و نتوانم آزادی خود را اِعمال کنم». بنابراین، او پیوندی میان ویژگی‌های وجودی انسان و خالقیت خداوند برقرار می‌کند.