رویکرد شناخت گرایانه به انگیزش

یکی از فرضهای اساسی دیدگاههای شناختی در مورد انگیزش این است که انسانها فقط به وقایع بیرونی پاسخ نمی­دهند بلکه به ادراکشان از این وقایع پاسخ می­دهند. بر خلاف دیدگاه رفتاری، دیدگاه شناختی انگیزش، بر منابع درونی انگیزش مثل کنجکاوی، علاقه به تکلیف به خاطر خود تکلیف، خشنودی از یادگیری و حس کاملتر بودن تاکید می­کند.

برخی از نظریه­های شناختی فرض می­کنند که انسانها یک نیاز اساسی به درک محیطشان، احساس شایستگی و فعال و موثر بودن در سازگاری با جهان دارند (آر. دبلیو. وایت، 1959). این موضوع شبیه به مطالبی است که پیاژه در مورد تعادل­جویی نوشته است. تعادل­جویی بر اساس نیاز به درونی سازی اطلاعات جدید و منطبق کردن آن با طرحواره موجود شناختی شکل می­گیرد- به عبارت دیگر بر اساس نیاز به فهمیدن. بنابراین از نگاه نظریه­های شناختی، انسانها فعال و کنجکاو به نظر می­رسند، در جستجوی اطلاعات برای حل مشکلات شخصی مربوط هستند، و به گرسنگی و ناخشنودیهایی که در راه رسیدن به هدفی که خودشان برگزیده­اند پیش می آید بی توجهند. انسانها سخت کار می­کنند چون از کارشان لذت می­برند و چون می­خواهند بفمند!