کاربرد نظریه ثرندایک در فرآیند تدریس و یادگیرى

در امر تدریس باید سعى شود میان موضوع تدریس و یادگیرى‌هاى قبلى شاگردان رابطه‌اى منطقى برقرار شود؛ براى مثال، در تدریس مثلث باید مطمئن باشیم که دانش‌آموز نقطه، خط و زاویه را قبلاً بخوبى یاد گرفته است.

در امر تدریس باید سعى شود از واقعیت‌هاى شناخته شده و واقعیت‌هاى محسوس کمک گرفته شود؛ براى مثال، در کلاس درس هندسه، براى تدریس دایره مى‌توان به مثال‌هایى از قبیل حرکت گاو و خرمن‌کوب و حرکت آتش‌گردان اشاره کرد.

براى یادگیرى بهتر، باید به گونه‌اى تلاش شود که شاگرد حتى‌الامکان از اعمالش احساس رضایت کند. به همین منظور، باید کارى کرد که شاگرد در فرایند یادگیری، از انجام دادن فعالیت‌هاى خود احساس فایده، ارزش‌مندى و لذت کند و احساس کند که یادگیرى موضوع مورد نظر، نیازى از نیازهایش را چه در حال و چه در آینده برآورده مى‌سازد

یکى از شرایط واقعى یادگیرى این است که شاگرد از جنبه‌هاى مختلف، رشد و آمادگى کافى داشته باشد و میل و نیاز به یادگیرى در او به وجود آمده باشد تا بتواند فعالانه در امر یادگیرى شرکت کند.

با توجه به قانون تمرین، به معلمان توصیه مى‌شود در امر تدریس، از مثال‌هاى گوناگون و متفاوت استفاده کنند. هدف از تمرین را براى شاگردان توچیه کنند و رابطه آنان را با امر مورد یادگیرى مشخص نمایند. در واقع، فعالیت‌هاى آموزشى تمرین باید مفید، متنوع، معنى‌دار و هدف‌دار باشد و حتى‌المقدور در شرایط واقعى صورت گیرد و نه در خیال و به شکل ذهنی؛ مثلاً بهترین روش یادگیرى فوتبال در زمین فوتبال است نه در کلاس درس.

قانون اثر سبب شده است که در جریان آموزش به تشویق و تنبیه و امتیاز‌هاى تحصیلى و مانند آن براى پیشرفت تحصیلى و یادگیرى شاگردان توجه خاصى مبذول شود.