اصول برقراری رابطه ی انسانی با فرزندان در دوره ی نوجوانی

در این مقاله ی مختصر و کوتاه، نکات کلیدی و ارزشمندی در قالب تذکراتی مفید به اولیای محترم دانش آموزان در خصوص «اصول برقراری رابطه ی انسانی با فرزندان در دوره ی نوجوانی» ارائه می گردد. چراکه: «فَذَکِّرْ اِنَّمَآ اَنْتَ مُذَکِّرٌ»(سوره ی غاشیه، آیه ی21). امیداست مورد استفاده قرار گیرد.

و اما یک سئوال مهم: «هَلْ یَسْتَوِی الَّذیِنَ یَعْلَمُونَ وَالَّذیِنَ لَایَعْلَمُونَ» آیا کسانی که می دانند با کسانی که نمی دانند، برابرند؟! (قرآن کریم، سوره ی زمر، آیه ی9)

خانواده بدون شک، مهم ترین و اصلی ترین نهاد تربیتی جامعه است و نخستین آموزشگاه و پرورشگاه فرد محسوب می شود. یک خانواده ی سالم و پویا خانواده ای است که میان اعضای آن به ویژه میان والدین و فرزندان، رابطه ای انسانی و سالم حاکم است. مادران و پدران توانا کسانی هستند که از دانایی ها و مهارت های لازم برخوردارند.

هیچ پدر و مادری خود به خود و به تنهایی نمی توانند موفق شوند و نوجوان خود را آن طور که هست، بشناسند و با او رابطه ای درست برقرار نمایند، مگر این که دانایی های لازم و مورد نیاز را کسب نمایند. کسب دانش به همراه تغییر نگرش مثبت و سپس تغییر رفتار در جهت مطلوب، از اهداف آموزشی والدین است.

آن دسته از والدینی که فرزند نوجوان در دوره ی متوسطه دارند، با مسائل و مشکلات گوناگونی روبرو می شوند که بخش اعظم آن، به عدم برقراری ارتباط مطلوب انسانی با نوجوان برمی گردد. زیرا فرد نوجوان در مرحله ی خاصی از رشد به سر می برد و باید با شناخت و آگاهی لازم با او برخورد کرد. پژوهش های متعددی نشان می دهد که هر قدر والدین داناتر و آگاه تر باشند، کمتر با مشکلات مواجه می شوند. از سوی دیگر، خانواده هایی که نسبت به نقش ها، وظایف و مسئولیت های خود آگاهی بیشتری دارند، بهتر می توانند با فرزند خودرابطه برقرار کرده ونوجوان خود رادراین دوره ی حساس وپرانرژی، به طریق مطلوبی هدایت نمایند.

اگر به به سلامتی، رشد و شکوفایی همه جانبه ی افراد جامعه می اندیشیم، باید به سلامتی و نیز سالم سازی خانواده ها اهمیت دهیم.

فرد در دوره ی نوجوانی به ارزیابی و بازنگری روابط خود با والدین می پردازد؛ ممکن است در نتیجه ی ارزیابی، که زمانی قهرمان محسوب می شده اند، درحال حاضر منفی و نامطلوب باشد؛ زیرا گاهی والدین خود را با دیگران مقایسه کرده و به برخی ضعف ها و کاستی های موجود پی می برد که سبب ناامنی و خشم نوجوان شده و در نتیجه به پدر و مادر خود پرخاش کرده و عقاید و سبک زندگی آنها را رد می کند. در چنین شرایطی، نوجوان نیز نیاز به آموزش دارد تا بداند که راه برقراری رابطه با والدین چگونه است و آگاهی های لازم در مورد پذیرش واقعیت ها، ویژگی های فرهنگی و شرایط اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی را کسب نموده و در هرحال بداند که بهترین، امین ترین و قابل اعتمادترین کسانی که می توانند به او کمک کرده و مشاور او باشد، پدر و مادرش هستند.