ناهنجاری اجتماعی و ناتوانی در مهارت کنترل خشم

خانواده، نقش و کارکرد اساسی نظارت بر اعمال و رفتار فرزندان و از جمله انتقال شیوه‌های تعامل و برخورد فرزندان با سایرین را در فرایند آموزش غیر‌رسمی و غیر محسوس برعهده دارد.
به‌طور طبیعی چنانچه به هر علت اعضای خانواده به‌ویژه والدین نتوانند‌ یا نخواهند اعضای خانواده (فرزندان) خود را در امور روزمره زندگی به‌ خصوص در برابر ناکامی‌ها ‌ یا شرایط مشابه تربیت (ونیز نظارت) کنند، بایستی مترصد بروز مشکلاتی سخت و ناگوار از این دست باشیم.
بهترین مکانی که فرزندان ما می‌توانند مهارت کنترل خشم و مقابله با ناکامی‌های سطحی‌ یا عمیق را تجربه کرده و به‌درستی آن را بیاموزند‌, خانواده است.
اعضای خانواده به‌ویژه والدین بایستی بدانند که آموزش نحوه تلاش درست و سالم زندگی به فرزندان خود ‌جزو وظایف اساسی و مهم آن هاست؛ لذا فرزندان باید یاد بگیرند ک در موارد مشابه بتوانند ضمن کنترل احساسات خود، تلاش درست و به‌موقع نمایند و در مواقعی که در بن‌بست‌هایی قرار می‌گیرند با رجوع به بزرگ‌ترها از آن‌ها کمک بخواهند. چیزی که در موردهای گزارش شده متاسفانه دیده نمی‌شود(وجود ندارد).یادگیری مهارت کنترل خشم، ابراز وجود و حل مسئله در خانواده باعث می شود تا اعضا در مقابل رفتارهای تکانه‌ای‌، احساسی و خطرساز واکسینه شوند. بدیهی است در صورتی که خانواده فاقد این‌گونه مهارت‌ها باشد بایستی در وهله اول در راستای سلامت‌ سازی و توانمندی خود تلاش کرده و مهارت‌های مربوطه را کسب کنند.
هنگامی که این مهارت‌ها با پشتوانه ‌ آموزه‌های دینی مانند «احترام به دیگران، صبر و بردباری، توکل به خداوند متعال، گذشت و ایثار و نیز نظارت سازنده موثر و همه جانبه» تلفیق شود، دیگر شاهد بسیاری از مشکلات فردی و خانوادگی که امروزه شاهدش هستیم نخواهیم بود ‌ یا این‌گونه وقایع ناگوار بسیار کاهش خواهد یافت.