یادگیری مشارکتی با استفاده از مدل ساختن گرایی

ساختن گرایی شخصی و اجتماعی

استفاده از فعالیت های فردی و گروهی و بحث و تبادل نظر در روش های ساختن گرایی، به دو نظریه ی ساختن گرایی شخصی و اجتماعی اشاره دارد.در ساختن گرایی شخصی،دانش از طریق نوعی فعالیت شناختی ایجاد می شود که در آن فرد اطلاعات را تفسیر و سازمان دهی و تجربه می کند،اما در ساختن گرایی اجتماعی، دانش از طریق فعالیتی شناختی ایجاد می شود که در طی طول بحث و انتقال تجربه ها با دیگران رخ می دهد.

در ساختن گرایی، آن چه مهم است این که برای تفسیر و سازمان دهی شناختی، باید تعامل اجتماعی برقرار شود.به هر حال باید توجه داشت که هر کار گروهی را نمی توان بر ساختن گرایی مبتنی ساخت.

برای مثال، یک فعالیت یادگیری مشارکتی ساده در کلاس،که دانش آموزان به گروه هایی تقسیم می شوند و هر یک بخش از تکلیف کلاسی را انجام می دهند،بر اساس ساختن گرایی نیست، زیرا دانش آموزان با هم تعاملی ندارند که به بازی شناختی منجر شود.در حالی که در فعالیت های مشارکتی موجود در رویکرد ساختن گرایی،دانش آموزان با هم وارد تعامل می شوند و با یکدیگر دانش را می سازند. هر فعالیت یادگیری(فردی یا گروهی) نیز بر اساس رویکرد ساختن گرایی نیست.

مدیر(Mayer) بین فعالیت هایی که شناختی هستند و آن هایی که رفتاری هستند،تمایز قائل می شود.از نظر او فعالیت هایی مورد نظر رویکرد ساختن گرایی،فعالیت های شناختی هستند که به دانش آموزان امکان می دهند جهان اطرافش را بشناسد. شرکت دانش آموزان در فعالیت هایی که در چالش شناختی کمی دارند، ساختن گرایی در نظر گرفته نمی شوند.با توجه به اهمیتی که فعالیت های گروهی و مشارکتی در رویکرد ساختن گرایی دارند، این فرضیه وجود دارد که روش های تدریس ساختن گرایی تنها برای رشته های علوم طبیعی مناسب نیستند، بلکه برای رشته های علوم اجتماعی نیز موثر و قابل استفاده اند،زیرا در این رشته ها،هم فعالیت های فردی و هم فعالیت های گروهی مناسب را می توان فراهم کرد.

در این مطالعه، از روش ساختن گرایی((یادگیری و تحقیق آنلاین مشارکتی))(CORAL)،برای یادگیری درس هایی در زمینه ی علوم اجتماعی که به صورت آنلاین ارائه می شود،استفاده می کنیم.