عوامل فرهنگی موثر بر تکدی گری در جامعه

به طور کلی با توجه به نقش انکار ناپذیر فرهنگ، در کلیه مسایل و محورهای زندگی انسان، ضرورت دارد که نخبگان سیاسی جامعه و مردم، با درایت و باریک بینی روی معضل اجتماعی تکدّی از لحاظ فرهنگی، به طور جدی وهمه جانبه، در راستای محورهای زیر به صورت گسترده و عمیق کار کنند که عمده ترین آنها عبارتند از:

1) تنبلی و تن پروری: یعنی از جمله عوامل فرهنگی است که افراد به جای تأمین و اداره ی خویش از طریق یک اشتغال درآمد زا ترجیح می دهند که از طریق جلب ترحَم دیگران این نیاز را برآورده سازند.

بارزترین مصادیق این نوع از متکدیان، بسیاری از افراد لاابالی و خوشگذران، ولگردی، فراریان از منزل، معتادان، روسپیان، شیادان و گدایان حرفه ای و سازمان یافته هستند.

2) سست شدن پایه های ارزشی و اخلاقی: این موضوع موجب شده فرد بدون عذاب وجدان برای بدست آوردن درآمد و رفع گذران زندگی خود به تکدّی گری متوسل شود.

3) عدم نگرش منفی به تکدّی: نبود نگرش منفی به تکدّی نزد مردم و جامعه موجب گسترش این پدیده ی اجتماعی شده است.علت هم احتمالاً وضعیت عمومی جامعه و فقر پنهان است که بخش بزرگی از جامعه را درگیر کرده و گستردگی حرفه ها، رفتارهایی که به حداقل درآمد می انجامد و در نزد مردم عیب نیست، مانند، فروش روزنامه، فال حافظ، گل فروشی، شیشه پاک کردن و حتی تکدّی.

4) عوامل اعتقادی- دینی: یعنی وجود یک باور و عادت فرهنگی برخاسته از اعتقاد دینی در میان مردم یکی از عوامل تشدید کننده به شمار می رود. زیرا تمایل غالب مردم به انجام دادن امور شخصی و چهره به چهره ی این قبیل تعهدات دینی، زمینه های گسترش این پدیده ی ناپسند اجتماعی را تقویت کرده است. بنابراین سازمان یابی صحیح و کامل نظام جمع آوری و توزیع این نوع اعانات پراکنده ی مردمی از طرف نخبگان سیاسی و اجرایی جامعه طلب می شود.

منابع:

1) ساروخانی، باقر (1377)، دریوزگان(پژوهشی در شناخت تکدی در تهران)، تهران: نشر کلمه

2) حاجیان مطلق، محمود(1386)، تأملی بر پدیده تکدی وریشه های آن در ایران، مجموعه مقالات، تهران: انتشارات آگاه.