گزارشی از چینش دانش آموزان در کلاس

یکی از مسائلی که ذهن من را به خود مشغول کرد در جریان کارورزی که به مدرسه خاتم الانبیاء می رفتیم این بود که هر وقت من به کلاس می رفتم مشاهده می کردم که جای دانش آموزان تغییر کرده است و جای مشخصی برای هر دانش آموز تعیین نشده است و آنها دائما در حال جابه جا شدن هستند. بدین ترتیب دانش آموزانی مانند صالح و طاها که از جمله دانش آموزان کوتاه قد کلاس بودند اگر جای آنها به آخر کلاس قرار میگرفت ممکن بود با مشکلاتی مواجه شوند و این می توانست به ضرر آنها تمام شود.

همچنین زمانی که جای دانش آموزان دائما در حال تغییر باشد معلم نیز با مشکلاتی مواجه می شود و به عبارتی می تواند موجب سردر گمی معلم شود. در جریان این جلسات بارها مشاهده شد که هنگام حضور و غیاب کردن معلم از این که دانش آموزان بارها و بارها جای خود را تغییر می دهند عصبانی به نظر می رسید و سر خود را تکان می داد. به همین دلیل به این فکر افتادم که با همکاری معلم کلاس چاره ای برای این مسئله بیندیشیم که در پایان تصمیم گرفتیم که دانش آموزان را بر اساس قد آن ها بر روی نیمکت ها تقسیم بندی کنیم به طوری که دانش آموزان کوتاه قد بر روی نیمکت های جلو بنشینند و بلند قد ها پشت سر آنها و در نیمکت های آخر بنشینند. هرچند که در ابتدا با اعتراضاتی از جانب دانش آموزان بلند قد که در ابتدا بر روی نیمکت های جلو جا میگرفتند مواجه شدیم اما با توضیحاتی که معلم به آنها داد و مزایای این کار که از طریق من و معلم برای آنها گفته شد تا حدود زیادی قانع شدند که این کار در کلاس اجرا شود. پس به همراه معلم کلاس شروع به چینش دانش آموزان بر روی نیمکت ها کردیم و آنها براساس قدشان از کوتاه به بلند بر روی نیمکت های کلاس قرار گرفتند. اما تنها دو نفر از دانش آموزان بودند که قد آنها متوسط و بلند قد بودند که به دلیل مشکل بیناییشان نمی توانستیم آنها را در نیمکت های آخر بنشانیم پس به این ترتیب از دو صندلی دسته داری که در آخر کلاس بود کمک گرفتیم و آنها را به جلوی کلاس آوردیم و در جلوی اولین نیمکت (متمایل به گوشه نیمکت ها) دو ردیف کناری به گونه ای که مانع دید سایر دانش آموزان نشوند قرار دادیم.

از آن جلسه به بعد هرگاه که من سر آن کلاس می روم بچه ها به طور مرتب سر جای خود می نشستند و هم معلم از این موضوع خشنود بود و هم دانش آموزانی که کوتاه قد بودند و قبلا برای دیدن تخته مشکل داشتند. سایر دانش آموزان هم که نسبت به این مسئله معترض بودند با گذر چند روز این موضوع برای آنها عادی شد و به جای خود در سر کلاس عادت کردند.