اهمیت رفتار شهروندی سازمانی

در یک سازمان کمک کردن و دریافت کمک از همکاران بخشی ‌جدایی‌ناپذیر از زندگی سازمانی یک فرد است. مطالعات در مورد پیامدهای رفتارهای اجتماعی در سازمان‌ها به دهه‌ی 1980 برمی‌گردد و سه جنبه‌ی اصلی رفتار مورد پذیرش جوامع‌ را شناسایی شده است: 1) انگیزه‌های اجتماعی (تمایل به نفع یا کوشش برای دیگران)، 2) رفتارهای اجتماعی (تمایل به افزایش رفاه افراد، گروه‌ها، سازمان‌ها و جامعه)، و3) تأثیرات اجتماعی (تلاش جهت تأثیرگذاری مثبت بر زندگی دیگران در نتیجه انجام کار) ( Lee et al., 2019). از طرفی تئوری کنترل منابع این موضوع را مطرح ساخته است که اجتماعی و ضد اجتماعی‌‌بودن الگوهای اصلی کنترل منابع در عملکرد روانی و اجتماعی افراد هستند. بطور مثال کارکنان برای انجام وظایف شغلی خود در یک سازمان به انواع مختلفی از منابع مانند منابع اطلاعاتی، سازمانی، مادی و اجتماعی نیاز دارند. روابط میان‌فردی منبع اصلی جهت دسترسی به منابع مهم ذکر شده هستند. از این نظر، روابط فراتر از روابط کاری در محل کار باید به‌عنوان منبعی که کارکنان برای توسعه و حفظ آن تلاش می کنند، مدنظر قرار بگیرد. لذا اجتماعی بودن کارکنان شاید بهترین راه برای موفقیت فردی و سازمانی باشد(Ciarrochi et al., 2019). یکی از رفتارهای اصلی و اساسی مرتبط با رفتارهای اجتماعی در محل کار کارکنان، رفتار شهروندی ‌سازمانی (OCB)[1] است؛ که به‌عنوان کلیه‌ی اقداماتی در یک سازمان تعریف می‌شود که از محیط اجتماعی و روان‌شناختی که در آن عملکرد وظایف روشن می‌شود، حمایت می‌کند(Bolino & Grant, 2016). مقدار قابل توجهی از عملکرد وظایف در تولید، کارایی و اثربخشی را می‌توان با توجه به کمک میان‌فردی و روابط کارکنان توضیح داد. رفتار شهروندی سازمانی تسهیلات اجتماعی و کاهش اصطکاک اجتماعی را با افزایش تمرکز بر روابط بین فردی را فراهم می‌کند. OCBها به طور مؤثری بر کارایی و عملکرد فردی و سازمانی، مهارت‌های هماهنگی، تسهیل همکاری بین گروه‌های کاری و سازگاری با تغییرات محیطی را افزایش می‌دهند(Yaakobi & Weisberg, 2020).

[1] Organizational citizenship behavior