اتصالات در ساختمانهای اسکلت فلزی

اتصالات در ساختمانهای اسکلت فلزی
اتصال ساده
1. اتصال ساده با نبشی نشیمن انعطاف پذیر:
حتماً قلاب جوش باید به اندازه 1.5تا 2 D سانتی متر برای نبشی اجرا شود. طول نبشی نشیمن معمولاً از پهنای بال ستون کمتر است ولی اگر به دلایلی پهنای بال از طول نبشی نشیمن کمتر گردد جوشهای اتصالی در لبه بال ستون ودر پشت نبشی اجرا خواهند شد. به منظور تامین پایداری کافی تیر همیشه بعد از نصب تیر روی نبشی نشیمن، یک نبشی انعطاف پذیر به بال فوقانی تیر وستون جوش
می شود. در آئین نامه AISC عرض استاندارد را 10 سانتی متر برای نشیمن انتخاب کرده اند. طول این نبشی را معمولاً به صورت زیر در نظر می گیرند:اگر پهنای بال تیر کمتر از 10 سانتی متر باشد طول نبشی فوقانی 10 سانتی متر واگر پهنای بال تیر بزرگتر از 10 سانتی متر باشد طول نبشی فوقانی 15 سانتی متر انتخاب می شود این نوع اتصال را در عکس العمل های نسبتاً کوچک تا حدود15TON بکار می برند. نبشی نشیمن عمل نصب وتنظیم تیر را آسان می کند.

2. اتصال ساده با نبشی نشیمن تقویت شده:
با افزایش عکس العمل تکیه گاهی، ضخامت لازم برای نبشی های نشیمن انعطاف پذیر افزایش می یابد به طوری که از استاندارد نبشی های نورد شده کارخانه تجاوز می کند در چنین حالتی از نبشی تقویت شده با مقطع T به دو صورت استفاده می شود:
1- جان نشیمن عمود بر جان تیر می باشد.
2- جان نشیمن وجان تیر در یک صفجه قرار دارد.
استفاده از صفحات تقویت کننده زیر یک نشیمن به صورت طیلی یا مثلثی استفاده می گردد.

3. اتصال ساده با نبشی جان:
نبشی جان بعنوان بهترین تکیه گاه ساده مورد استفاده قرار می گیرد.ضخامت نبشی باید تا حدی باشد که انعطاف پذیری آن حفظ شود. Min نبشی که می توان در جان تیر زد 60*60*T می باشد.
معمولاً دو نبشی را در کارخانه به جان تیر جوش می کنند وجوش های بین نبشی و ستون یا شاهتیر را در کارخانه، بعد از اینکه اتصال تنظیم می شود، در روی کار انجام می دهند

 اتصال صلب تیر:
طبق آئین نامه قرار است بیش از 90% لنگر تیر از طریق اتصال صلب به ستون منتقل شود و در این حالت باید اتصال به گونه ای طراحی گردد که دارای سختی کافی برای جلوگیری از دوران دو انتهای تیر باشد. در تکیه گاه کاملاً صلب، دوران زاویه ای بین تیر وستون انجام نمی گیرد.