نقش بازی در یادگیری کودکان

نظریات دانشمندان دیگر درباره بازی:

عقاید (فروبل) در مقایسه با دیگر عقاید درباره بازی اثرات بسیار زیاد به جای گذاشته است. نامی که برای کلاس کودکان به عنوان (Kindergarten) یا باغ کودکان انتخاب کرد ودر این امر هم مهم بود (فروبل) بر این باور است که بازی های کودکان به منزله هسته حیاتی برای همه ی دوره های زندگی است زیرا رشد بروز شخصیت کودک از راه بازی میسر است و در حقیقت بازی موجب بروز استعداد و شخصیت کودک می شود و از سوی دیگر می توان بسیاری از نابهنجاری های کودک را از طریق بازی درمان کرد.

ژان پیاژه که در این زمینه نقشی ارزنده و تعیین کننده ایفا کرده است و از مهم ترین و معروف ترین روانشناسان محسوب می شود به کار طبقه بندی بازی های کودکان دست زده است. او معتقد است پیشرف و بازی کودکان در مسیر رشد تکامل خود به شکل:

1- بازی های تمرینی

2- بازی های نمادین

3- بازی های با قاعده نمایان می گردد.

بازی های باقاعده در سنین 4 تا 7 سالگی ادامه می یابد و در 11 سالگی به مرحله ی نهایی رشد خود می رسد و در این مرحله اثرات بازی برای تمام عمر باقی می ماند و همزمان با رشد کودک و گذشت زمان به صورت کامل تر انجام می شود.