جامعه شناسی پدیدار شناسی

پدیدار، چیزی است که خود را نشان دهد و با وضوح کافی جهت ادراک در برابر حواس یا وجدان ظاهر شود. سپس پدیدار چیزی فراتر از یک امر ظاهری است و واضعیتی ملموس یا مُدرک است. در زبان جامعه شناسی، پدیدار یک واقعیت اجتماعی است به هر شکل و صورت که باشد و صرفاً با توجه به مسلم بودنش برای همگان و عینی بودنش اطلاق می‌شود. به عقیده "ماکس شلر"، از دیگر صاحب نظران این مکتب، تا ارزشهای جامعه شناخته نشوند، پدیده‌های اجتماعی قابل درک نخواهند بود. بدینسان، پدیدار شناسی نه تنها به پیچیدگی، عمق، تعدد ابعاد، ذهنیت و بالاخره کیفیت پدیده‌های اجتماعی توجه دارد، بلکه فهم جوامع یا گروههای مورد مطالعه را نیز ضروری می‌داند. در گذشته، جامعه شناسان هنگام مطالعه جوامع ابتدایی آنها را وحشی یا غیر عقلانی تلقی می‌نمودند اما، زمانی که به ارزشها نگریستند، پیچیدگی جوامع ابتدایی و وجود فرهنگ را در آنها تصدیق نمودند؛ و جامعه شناسی پدیده شناسی، به نفی هر نوع پیش فرض، خرافه و تعصب در برخورد با پدیده‌های اجتماعی انجامید. یکی دیگر از معروفترین مطالعات پدیدار شناختی مربوط به "برگرولاکمن" (1967) است. نقطه عزیمت اینان، تحلیل پدیده شناختی برای دستیابی به معرفتی است که با زندگی روزمره تناسب دارد. "برگرولاکمن" اظهار می‌کند که این معرفت روزمره محصول خلاقیت افرادی است که در عین حال خودشان از وزن انباشته معرفت نهاد یافته‌ای که دیگران تولید کرده‌اند، تأثیر می‌پذیرند.