رابطه خلاقیت و هوش و تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی

جامعه آماری: 467 نفر از دانش آموزان کلاس 10 فرم 4

(233 زن - 244 مرد)

میانگین سنی: 13.3

میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی این 4 گروه با مقیاس ANOVA با هم مقایسه شد ونشان داد که تفاوت معناداری بین میاتگین نمرات پیشرفت تحصیلی در بین این 4 گروه وجود دارد.این تفاوتها بین گروه بهره هوشی بالا-خلاقیت پایین وگروه بهره هوشی پایین- خلاقیت بالا (گروه دوم و چهارم)و بین گروه بهره هوشی بالا- خلاقیت بالا و گروه بهره هوشی پایین- خلاقیت پایین معنا دار بود.

بر اساس این یافته ها می توان انتظار داشت که تفاوت بهره هوشی بین این جفت گروه ها به ترتیب 48 و 50 امتیاز باشد. با این حال در این تحقیق هیچ تفاوت قابل توجهی بین گروه بهره هوشی بالا- خلاقیت پایین و گروه بهره هوشی پایین – خلاقیت بالا وجود ندارد. این یافته توسط گتزل و جکسون(1962) تورنس(1959) و یاما موتو(1964) (از دستاوردهای دانشگاهی معادل) در میان گروه بهره هوشی بالا- خلاقیت بالا گزارش شده است.

اگرچه گروه بهره هوشی پایین- خلاقیت بالا 46 نمره در میانگین بهره هوشی کم تر از گروه بهره هوشی بالا-خلاقیت پایین به دست آورده است به نظر می رسد قادر باشد با خلاقیت بالای خود این میزان (عقب ماندگی تحصیلی) را جبران کند.

یکی دیگر از یافته های قابل توجه برابر است با سطح پیشرفت تحصیلی در گروه بهره هوشی بالا- خلاقیت بالا و گروه بهره هوشی پایین – خلاقیت بالا،اگرچه گروه دوم به طور میانگین 50 امتیاز در میانگین بهره هوشی پایینتر از گروه اول است.

یافته های قبلی نیز بر این موضوع تاکید می کند که ممکن اسن در افزایش پیشرفت تحصیلی خلاقیت به جبران کمبود هوش کمک کند. این یافته ها پیامدهای مهمی در طراحی برنامه های درسی و آموزش به منظور برانگیختن تفکر خلاق و بهبود پیشرفت تحصیلی در میان دانش آموزان با سطوح متفاوت در هوش دارد.