مدل رفتار شهروندی سازمانی اسمیت

اسمیت[1] و همکاران (1983) رفتار شهروندی سازمانی را رفتارهای خودبرانگیخته می‌دانند که کارکنان از استانداردهای سازمانی فراتر رفته و بالاتر از هنجارهایی مانند مکانیسم‌های پاداش و مجازات به سازمان و افراد در جهت دستیابی به منافع کمک کنند. آنها OCB را شامل موارد زیر پنداشتند(Smith et al,. 1983).

1) آداب اجتماعی: رفتاری است که نشان دهنده‌ی مشارکت‌های مسئولانه یک کارمند در فعالیت‌های سازمانی می‌باشد.

2) وجدان‌کاری: به رفتارهایی اطلاق می‌شود که فرد را در انجام وظایف کاری خود به حدی فراتر از سطوح مورد انتظار هدایت می‌نماید.

3) ادب و نزاکت: رفتارهای مؤدبانه ای است که از بوجود آمدن مشکلات در محیط کاری از سوی کارکنان جلوگیری می‌کند.

4) نوع‌دوستی: نوعی رفتار یاری‌کننده است که توسط یک فرد بمنظور کمک به همکارانش در ارتباط با انجام وظایف کاری آنان انجام می‌گیرد.

5) جوانمردی: رفتاری بازدارانده است که از شکوه و شکایات یک فرد در محل کار و محیط سازمانی جلوگیری به عمل می‌آورد.

[1] Smith