مبانی نظری رویکردهای برنامه ریزی آموزشی

انسانی، هدفهای مهم دیگری ندارد. این روش برنامه ریزان را آنچنان که باید و شاید هدایت نمی کند و نسبت های مطلوب نیروی انسانی به طبقه بندی مشاغل در کشورهای جهان سوم وفق داده نمی شود. همچنین به علت تغییرات وضعیت اقتصاد و تکنولوژی پیش بینی درست نیازمندی های نیروی انسانی از مدت ها قبل امکان ندارد. اما فایده ای هم برای آن متصور است و آن اینکه توجه را به کاستی ها و کمی های آموزش جلب می کند و برنامه ریزان را متوجه می کند که به نیروی کار آینده چه تعلیماتی باید داده شود (پیشین، 31- 29).