دیدگاه پدیدارشناختی سوزان هارتر

سوزان هارتر در سال 1982 برای اولین بار اصطلاح نظام - خود را مطرح نمود در نظریه پدیدارشناختی هارتر نظام - خود دارای سه جز است: 1- تصور از خود 2- مهار خود 3- حرمت خود

1- تصور خود: در نظریه هارتر تصویر از خود نقطه نظر عینی است که کودک در رابطه با خود دارد که طی تحول بر اثر تحول شناختی مفهومی انتزاعی پیدا می کند در دوره طفولیت تصور از خود تنها محدود به جسم است. با افزایش سن مسئله مقایسه اجتماعی با دیگران در پیدایش این مفهوم تاثیر می گذارد و در سنین نوجوانی این مفهوم توسعه یافته و هویت شخصی به وجود می اید. در این سن با توجه به پیدایش تفکر انتزاعی سه جنبه از تصور خود تثبیت می گردد.

الف - خود در طی زمان پایدار می ماند.

ب- برداشت خود  و دیگران نسبت به وی یکسان می گردد.

ج- خود در نقشها و زمینه های مختلف یکسان می ماند.

2- مهار خود: شامل یادگیری این موضوع است که شخص به چه اندازه قادر به سازماندهی رفتار خود است تحقیقات هارتر نشان داد که مهار خود به طور مستقیم و غیر مستقیم با عزت نفس ارتباط دارد. به نظر او کودکی که توانایی جهت دادن به فعالیتها و هیجاناتش را دارد احساس کفایت بیشتری می کند و رفتارش مورد پسند اجتماع واقع می شود.

3- حرمت خود: یا همان عزت نفس به عنوان تفاوت بین تصور واقعی از خود و خود آرمانی تعریف شده است.