تعریف هوش هیجانی از دید گلمن

توصیف گلمن از هوش هیجانی، که در طول سال‌ها تحول یافته است، چهار زمینه را در برمی‌گیرد: خودآگاهی، خود مدیریتی، آگاهی اجتماعی، مدیریت رابطه.

دو مهارت اول روی خود فرد تمرکز دارند.

1- خودآگاهی: توانایی در شناسایی دقیق هیجانهای خود و آگاهی از آنها به هنگام تولید. خودآگاهی، کنترل تمایلات خود در نحوه واکنش به اوضاع و افراد مختلف را نیز شامل می‌شود.

2- خود مدیریتی: توانایی در به کار گیری «آگاهی از هیجان‌ها» به منظور انعطاف پذیر ماندن و رفتارها را مثبت هدایت کردن. یعنی اینکه فرد بتواند واکنش‌های هیجانی خود را در مقابل همه مردم و شرایط مختلف کنترل کند.

دو مهارت دیگر بیشتر روی تماس با دیگران تمرکز دارند.

3- آگاهی اجتماعی: توانایی در تشخیص دقیق هیجانهای دیگران و درک اینکه دقیقأ چه اتفاقی در حال روی دادن است. این موضوع اغلب به این معناست که طرز تفکر و احساسات دیگران را درک می‌کنید، حتی زمانی که خودتان همان احساسات یا تفکرات را ندارید.

4- مدیریت رابطه: توانایی در به کارگیری «آگاهی از هیجانهای دیگران» به منظور موفقیت در کنترل و مدیریت تعاملها. همچنین، این توانایی، ارتباط واضح با شرایط و کنترل موثر تعارضهای دشوار را شامل می‌شود (برادبری و گریوز، 2004).