جنسیت، تاریخ و پساساختارگرایی

گردا لرنر در سال 1979 به طرح این مسأله پرداخت که دلیل پنهان ماندن کوشش های زنان در طول تاریخ‌، توجه تاریخ نگاران به یک سلسله پرسش هایی بوده است که اختصاص به زنان نداشته اند.

او پیشنهاد کرد که برای حل این معضل‌،تاریخ نگاران فمینیست «مساله محوری زن» را بشناسند و بر آن تاکید کنند. نویسنده بر این نکته تأکید داشت که بهتر است امکان وجود فرهنگی زنانه را در بطن فرهنگ عام و مشترک میان زن و مرد مورد توجه قرار دهیم. (Lerner /1981 / pp.178-9)

این نخستین گام برای حرکت به سوی تاریخ جدید جهانی بود. تاریخ جامعی که از ترکیب تاریخ سنتی و تاریخ ویژه زنان به وجود آمده بود. با گذشت بیش از دو دهه پژوهش در حوزه تاریخ زنان،امروز به دست آوردن اطلاعات در این حوزه برای علاقه مندان کار بسیار آسانی است. گسترش نشریاتی نظیر: «کارگاه تاریخ»‌،‌«مطالعات زنان»‌، «جنسیت و تاریخ» و «مروری بر تاریخ زنان»‌از یک سو‌،و رشد مطبوعات ویژه زنان از سوی دیگر، نتیجه این تحقیقات را بیش از پیش در اختیار مخاطبان خود قرار می دهد و عموم مردم را به نقش تعیین کننده زنان در تحولات تاریخی آگاه می کند.