چرا احراز هویت در صرافی های ارز دیجیتال مهم است؟

اگر کمی به بازار ارزهای دیجیتال علاقه داشته باشید، می دانید یکی از راه های خرید آن ها عضویت در صرافی های ارز دیجیتال است.

صرافی هایی زیادی در داخل و خارج کشورمان فعالیت می کنند و البته فعالیت آن ها منوط به قوانین داخلی هر کشوری است.

اگر بخواهیم از بین صرافی های مهم داخل ایران اشاره کنیم باید از اسامی مانند والکس و نوبیتکس یاد کنیم که توانستند پایگاه کاربری بسیار بالایی برای خودشان به وجود آوردند.

بدون شک در بین نمونه های خارجی بهترین بایننس است که بزرگ ترین پلتفرم خرید و فروش ارز دیجیتال در جهان محسوب می شود و همچنین کوین بیس که یک شرکت سرشناس آمریکایی است.

اما قبل از مشاوره با افرادی مانند امید فدوی برای بهترین استراتژی های سرمایه گذاری در این بازار، شاید سوال کنید شرایط خرید و فروش ارزهای دیجیتال در صرافی های مورد نظر چطور است؟

اجازه دهید از مفهومی به اسم پروتکل KYC یا مشتری خودت را بشناس صحبت کنیم. تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید تا ببینیم چرا احراز هویت در صرافی های ارزهای دیجیتال اینقدر اهمیت دارد و حتما باید تمام مدارک شناسایی خود را ارائه دهید.

علت نیاز به احراز هویت در صرافی های ارز دیجیتال

بر کسی پوشیده نیست همانطور که در دنیای فیزیکی ما کلاهبرداران زیادی فعالیت می کنند، در دنیای مجازی نیز افراد شیاد زیادی منتظر طعمه های آسان هستند.

این جرایم مالی تنها محدود به هک کردن حساب های افراد نیست، بلکه دامن دنیای ارزهای دیجیتال را از زمان خلق قدرتمندترین ارز دیجیتال دنیا یعنی بیت کوین گرفته است.

به دفعات پرونده های مختلف در مورد صرافی ها و بانک هایی شکل گرفته است که به علت آگاهی نداشتن از جرایم مالی که در آن ها رخ می داده است محکوم به پرداخت جریمه های هنگفتی شدند.

این جریمه ها به علت فعالیت های پولشویی، حمایت مالی از گروه های تروریسمی، انواع معاملات غیرقانونی در بازار سیاه و غیره بوده است.

بخواهیم مثال بزنیم، بارزترین آن ها بانک ملی آلمان است که به علت تراکنش هایی که از سال 2012 تا 2015 تایید هویت و بررسی نشده بودند، بیش از 163 میلیون یورو جریمه شد.

بنابراین، طبیعی است یک مشاور سرشناس مانند امید فدوی به شما توصیه کند قبل از فعالیت در پلتفرم هایی از جمله والکس از مراحل احراز هویت آن ها خبر داشته باشید.

در واقع، این جرایم سنگین به قدری ترس را به نوبیتکس و سایر صرافی ها وارد کرده است که دوست ندارند به علت چنین مسائلی با مشکل روبرو شوند.

بنابراین، صرافی ها باید هویت افراد عضو در سایت خود را بدانند. اما این بین یک نوع بحث شدید به وجود می آید.

در واقع، کسانی که از فناوری بلاک چین و اقتصادهای غیرمتمرکز اطلاع دارند، ادعا می کنند هدف از به وجود آمدن فناوری دفتر کل توزیع شده از بین رفتن وابستگی به یک دفتر کل از اطلاعات بوده است که حاوی تمام اطلاعات کاربران باشد.

در دسته مقابل آن ها افراد دیگری قرار می گیرند که می گویند اگر یک فناوری می خواهد به مقیاس پذیری برسد، باید دست به تغییراتی بزند. بنابراین نظارت های سخت گیرانه دولتی لازم است تا استارتاپ های جدید و سایت هایی مانند والکس وادار شوند جلوی معاملاتی که هدف آن ها غیرقانونی است، بگیرند.

بنابراین چون ارزهای دیجیتال یک ماهیت خودگردان دارند، این نظارت و سخت گیری در مورد آن ها به مراتب بیشتر شده است تا پروتکلی به اسم KYC یا به زبان ساده مشاورانی مانند امید فدوی «مشتری خود را بشناس» شکل گیرد.

چنین پروتکلی به صرافی ها اجازه می دهد مشتریان خود را احراز هویت کنند و برای این کار قسمتی از اطلاعات آن ها را که برای این کار لازم است درخواست می کنند و پس از آن کاربر حق اجازه استفاده از پلتفرم را برای مسائلی مانند خرید یا فروش دارد.

یک دلیل دیگر برای چنین اقداماتی کسب اطمینان از این موضوع است که کاربر عضو سایت های cryptovirology (سایت هایی که به کمک فناوری رمزنگاری، نرم افزارهای مخرب طراحی می کنند) یا سازمان های غیرقانونی نیست و قصد ندارد سیستم را با ویروس یا کدهای هک مخرب آلوده کند.

پس اگر نوبیتکس از شما مدارک احراز هویت خواست علت آن را بدانید. در واقع جریمه هایی که این پلتفرم ها بابت فعالیت مجرمانه کاربران خود مجبور به پرداخت می شوند، تا حدی سنگین است که می تواند به معنای پایان عمر هر شرکتی باشد.

پس حالا که موضوع کمی برایتان جذاب شد، اجازه دهید KYC را بیشتر بشناسیم.

پروتکل KYC چیست؟

KYC مخفف عبارت «Know Your Customer» یا مشتری خود را بشناس است و پلتفرم های مالی از آن برای آگاهی از هویت واقعی کاربران خود استفاده می کنند.

این فرآیند جلوی کاربران را در ارتکاب جرایم مالی یا هر نوع فعالیت غیرقانونی دیگر خواهد گرفت. طبق این پروتکل کاربران معمولا ملزم هستند اطلاعاتی را ارائه دهند تا هویت آن ها ثابت شود.

اجازه دهید ببینیم والکس یا نوبیتکس و هر صرافی دیگر چه اطلاعاتی درخواست می کنند:

اسم و فامیلآدرسشماره ملیشماره تلفن همراهشماره تلفن ثابتتاریخ تولدتصویر کارت ملی یا گواهینامه رانندگیتاییدیه بانکی

شاید مانند تخطی از حریم خصوصی شما به نظر برسد، ولی در واقع فناوری بلاک چین را ه حلی به اسم شبه ناشناس بودن را مطرح می کند.

طبق این مفهوم، اطلاعات کاربر شخصی نگه داشته می شود و تنها زمان استفاده از آن اجبار به احراز هویت او است.

نگهداری این اطلاعات به شکل رمزنگاری شده است، مگر این که نوبیتکس مجبور باشد اثبات کند شما مجرم سایبری محسوب نمی شوید.

حالا که با اهمیت این موضوع آشنا شدید، می خواهیم به بازار سیاه و ربط آن به ارزهای دیجیتال نیز اشاره کنیم.

بازار سیاه واقعا کجاست؟

امید فدوی و سایر مشاوران سرمایه گذاری حتما به شما خواهند گفت بازار سیاه تنها محلی برای خرید و فروش اسلحه، مواد مخدر و اجیر کردن آدمکش نیست.

در واقع، بر اساس تعریف سایت Investopedia بازار سیاه به فعالیت اقتصادی اشاره می کند که بیرون از کانال های نظارتی دولت رخ می دهد.

پس مواردی که نام بردیم تنها قسمتی از آن را تشکیل می دهند. جالب است بدانید بازار سیاه مربوط به فعالیت هایی می شود که برای فرار از مالیات طرح ریزی خواهند شد.

کارهایی مانند تراکنش های مالی غیرقابل رهگیری توسط ماموران مالیات، خدمات روسپری گری و حتی قراردادهای غیرقانونی برای کلاهبرداری جزو مفهوم بازار سیاه محسوب می شوند.

نکته جالب دیگر این است که بازار سیاه 20 درصد تولید ناخالص داخلی دنیا را به خود اختصاص می دهد. بنابراین شاید سوال کنید ارزهای دیجیتال و بازار سیاه چه ربطی دارند؟ چرا والکس و نوبیتکس سعی می کنند کاربران خود را از این بازار دور نگه دارند؟

ارتباط بین ارزهای دیجیتال و بازار سیاه

قابلیت تراکنش ناشناس یا بهتر بگویم شبه ناشناس ارزهای دیجیتال به آن ها اجازه داده است که بهترین روش پرداخت هزینه در بازارهای سیاه باشند.

همچنین برخی کاربران از مرورگرهایی مانند تور استفاده می کنند تا همه چیز را از دید دولت و مقامات دور نگه دارند.

نمونه بازارهای سیاهی که در دارک وب فعالیت می کردند و می کنند بسیار زیاد است که شاید مشهورترین آن ها سیلک رود (The Silk Road) است که البته پس از دستگیری مدیر اصلی آن «راس اولبریکت» از هم فرو پاشید.

شبکه بیت کوین برای خلافکاران به محیط امنی تبدیل شده است تا بتوانند از آن برای پرداخت هزینه خرید سلاح، مواد مخدر، داروهای غیرقانونی استفاده کنند.

از طرف دیگر اگر از امید فدوی نیز بپرسید، تنها بیت کوین نیست. بلکه روز به روز ارز های بیشتری شکل می گیرد که روی حفظ حریم خصوصی کاربران تاکید دارند و در شبکه آن ها در واقع احراز هویت کاربران غیرممکن شده است.

از جمله آن ها می توانیم به مواردی مانند زد کش، مونر و دش یا ارز های جدیدتری مانند CloackCoin و PIVX را نام ببریم.

موضوع حتی زمانی پیچیده می شود که از اصطلاح «تامبلر» نام ببریم. تامبلر در واقع اسم یک سرویس اصطلاحا «پاکسازی» است که منشاء ارز های آلوده را مخدوش می کند، یعنی ارز هایی که از هک صرافی ها، سرقت از کاربران و غیره به دست می آیند.

چنین چیزی را یک مشاور حرفه ای به اسم امید فدوی به شما نیز می گوید که این تکنیک برای ارزهای فیات نیز رایج است و اغلب به کمک بانک ها در کشورها یا ایالت هایی انجام می شود که به اسم «بهشت مالیاتی» شناخته می شوند.

بنابراین، اگر تا این جای مطلب با ما همراه بوده باشید به والکس، نوبیتکس یا هر صرافی ارز دیجیتال دیگری حق می دهید برای احراز هویت کاربران خود درخواست مدارک کنند.

اگر چنین چیزی را دوست ندارید، می توانید مستقیما از خود تریدرها ارز دیجیتال مورد نظر خود را بخرید که مانند همیشه باید ریسک همه چیز را قبول کنید.